ik ben slechtziend,
dat is één zin,
toch houd het woordje slechtziend,
voor mij veel meer in.
telkens weer obstakels en gevaar,
eerder, zag ik nog zoveel,
tja, was dat nou ook nog maar,
nu, zie ik van dat alles nog een heel klein deel.
een kei hard feit,
accepteren gaat traag,
ook al dacht ik, ik ben een sterke meid,
maar op zo'n moment herinner je je die gedachte nog maar heel vaag.
wennen aan alle belemmeringen,
gaat met vallen en opstaan,
allerlei moeilijke dingen,
maarja, je moet toch verder gaan.
en na heel veel, volgens je eigen gedachten, valen,
na heel veel verdriet en pijn,
klim je eindelijk uit die diepe dalen,
begin je weer gelukkig te zijn.
langzaam wen je aan alle lastige momenten,
al doet het heel soms nog wel eens pijn,
dat kan je toch niet ontkennen,
maar ondanks dat kan je weer volledig gelukkig zijn.
Mooi geschreven :)
BeantwoordenVerwijderen