goalball

Ik ga jullie maar eens wat vertellen over de sport die ik jaren lang met heel veel enthousiastme heb beoefend. Goalball!!!!!

Goalball is een balsport voor mensen met
een visuele handicap. Het werd in 1946
bedacht door de Oostenrijker Hanz
Lorenzen en de Duitser Sepp Reindle ter
rehabilitatie van veteranen uit de Tweede
Wereldoorlog met een visuele handicap.
Goalballspelers dragen een afgeplakte
skibril, waardoor ook sporters zonder een
visuele beperking deze sport beoefenen.
In 1979 werd goalball in Nederland geïntroduceerd. Tijdens de Paralympics van 1976
was goalball een demonstratiesport en sinds 1980 is het onderdeel van de
Paralympische Spelen.
Een goalballveld is 18 m lang en 9 m breed. Het doel is over de volledige breedte van
het veld.
Goalball wordt in twee helften van 10 minuten gespeeld op een veld van 18 bij 9 meter.
Er spelen twee teams van maximaal zes personen waarvan er drie in het veld staan.
Elk team is op een helft van het veld. Door een onderhandse worp wordt de rinkelbal,
een 1,25 kg zware bal met een belletje erin, naar het doel van het andere team
geworpen. Het doel strekt zich over de volledige breedte van het veld uit. De spelers
van het andere team moeten zich op gehoor oriënteren op de bal en proberen de bal uit
het doel te houden.

bron: www.goalball.nl

de link van het team waar ik bij gespeeld heb is:
www.juniorgoalball.nl

kerstdagen

kerstdagen,, ze waren gezellig, leuk en ammuserend maar toch ben ik blij dat ze er bijna opzitten. Die drukke maand december vind ik leuk maar toch ook wel heel erg druk. Wat heb ik gedaan? Nou dat ga ik jullie vertellen:
Eigenlijk niet zo heel veel bijzonders... Gisterochtend zijn mijn zus, zwager, nichtje en mijn broer en mijn andere nichtje gekomen. We hebben een brunch gehad met heel veel lekkere dingetjes...jammie! broodjes in vorm van kerststerren, croisantjes, pistoletjes, suikerbrood en nog wat andere soorten.. natuurlijk ook heel veel lekkers om erop te doen. Na ongeveer 2 uren waren we klaar met eten en kletsen. Het middagprogramma bestond uit sjoelen. Sjoelen? Ja ik ging sjoelen! :-P gewoon die bricken of hoe ze heten weg gooien en maar hopen dat ze in een van die vakjes terecht komen :p haha Mijn vader deed niet mee die houd niet zo van spelletjes. Tegen de avond was iedereen weer weg want mijn zus en moeder moesten werken.
Vandaag begon de dag lekker rustig want vanochtend moest mijn moeder ook weer werken. Ik heb dus eerst maar eens lekker uitgeslapen. Ik lag gisteravond erg laat op bed en de afgelopen tijd heb ik weinig tot niet kunnen uitslapen:-( Heerlijk dus even!! Rond 5 uur 's middags kwam mijn broer want we zouden met z'n allen (moeder, vader broer en ik) gourmetten. Na het eten werd ik gebeld door Jasmijn (1 van 2 beste vriendinnen). We hadden elkaar al even niet meer gesproken dus we moesten heel veel bijkletsen!!!!!! Het gesprek duurde dus ook wel 2 uur ongeveer :p En dan nog maar te bedenken dat dat nog niet eens ons record is!!!:-)
Na het bellen zijn we (mijn moeder, broer en ik) weer gaan sjoelen.. jaja, het is een ware hype geworden geloof ik bij ons thuis haha
het laatste spelletje van vanavond was het leukst en spannendsd. Mijn broer en ik streden om de winst... Uiteindelijk kwamen we na onze laatste beurten op een gelijkspel te staan... Ik vroeg hem de ware winnaar uit te vechten en door wel: Wie heeft het eerst binnen de minste aantal gooien een brickje in een van de vakjes liggen.. Dit vond hij goed en ik liet hem beginnen. Hij stond niet echt lekker te gooien en had dan ook 8 beurten nodig voor hij er een in had. Daar was hij telleurgesteld in en daarom wilde hij mij gaan afleiden. Hij zong de hele tijd: Carmen kan zich niet concentreren hihaho haha hoe flauw! Maar ik wist mijn hoofdje koel te houden en hoewel ik wilde winnen vanwege zijn afleidingsmanufres lette ik erg goed op en mikte ik het brickje in een keer in het meest linkervakje!! yes gewonnen!!!! Probeer Carmen dus nooit af te leiden want dan word ze nog fanatieker!!!!! haha

morgen ook weer een drukke dag voor de boeg: Zaterdag ga ik naar 1 van mijn 2 beste vriendinnen om daar een weekje te logeren.. Ik moet dus wel even voldoende kleren in slaan haha Dat word dus shoppen geblazen blehh Ook moet ik nog wat andere dingen voor thuis en school inslaan....

Jullie krijgen snel weer een blogje te zien van mij!

p.s let niet op eventuele spelfouten..Ik heb dit even snel geschreven dus die haal ik er later als ik meer tijd heb wel uit!

gedicht voor nano

wat gaat de tijd toch snel Nano

wat gaat de tijd toch snel
het lijkt zo kort geleden
wat gaat de tijd toch snel
wat heb je alweer een lang verleden

wat gaat de tijd toch snel
je bent al weer zo groot
wat gaat de tijd toch snel
je geeft steeds meer van je zelf bloot

wat gaat de tijd toch snel
je bent alweer 3 jaar
wat gaat de tijd toch snel
we zijn alweer een jaar bij elkaar

wat gaat de tijd toch snel
toch zal ik jou nooit willen missen
wat gaat de tijd toch snel
jou leven zou oneindig zijn als ik dat mocht beslissen

tommy mijn lieve katertje

tommy, je bent nog zo jong.. 3,5 jaar nog maar... Sinds oktober 2011 ben je al weg.. Ondanks dat ik weet dat je vaker heel lang van huis weg bent geweest maak ik me heel veel zorgen om je!!:-( je bent zo'n topper, zo'n lief beestje.. Hopen blijf ik altijd maar ik vrees het ergste... Watis er met je gebeurd,,,,ik weet dat je nooit in de buurt van wegen kwam. Jij zat altijd in de grote groene weilanden achter onze straat....maar daar ben je nergens te vinden,,niemand heeft je gezien....Omdat jij en Nano het zo goed konden vinden met z'n tweetjes heb ik vanuit de gedachtengang van Nano een gedichtje voor jou geschreven! Komt hij:

hoe moeilijk moet het zijn,
om jou te gaan missen
hoe moeilijk moet het zijn,
hoe konden we ons daar in vergissen

onze kleine, grote vriend die we zo goed hebben gekend,
nu al weken spoorloos verdwenen
we vragen ons af waar jij bent,
baasje en ik zitten beiden te wenen

zachte, verdrietige tonen,
komen uit mijn keel
ik hoop dat je snel weer hier komt wonen,
want het wachten op jou word ons te veel

lieve tommy, lieve kat,
kom toch terug
jij bent een van die vrienden die ik bezat,
kom hier tommy, kom vlug!

ook al ben ik een hondje,
en jij een lieve kat
toch liepen we vaak samen met ons baasje een rondje,
of lag jij op ons te wachten, voor de deur op de mat

nu ben je al zolang weg,
verdwenen, waar naartoe?
er is nog ëën ding dat ik nu zeg,
tomm, het wachten op jou maakt ons angstig en moe

congenitaal cataract

waardoor ben ik ooit slechtziend geworden....?? Het antwoord is congenitaal cataract.
Wat? ja, congenitaal cataract oftewel aageboren staar.
Vlak na mijn geboorte kwamen de artsen erachter dat er iets met mijn ogen aan de hand was. Na veel testen wisten ze wat het was. Ik was dus ook nog vreselijk jong toen ik werd geopereerd! Hooguit 2 maanden oud en de eerste operaties waren al achter de rug.. Later volgden er nog velen. Doordat mijn ogen zo kwetsbaar waren door de vroege operaties moesten er nog veel meer dingen gedaan worden dan alleen de staar weghalen. Mede dankzij de vele operaties die ik heb ondergaan (inmiddels ongeveer 22) zijn mijn ogen in de looop van de jaren steeds kwetsbaarder geworden en ging het zicht steeds meer achteruit. Tot ongeveer mijn 14e ben ik af en toe nog geopereerd zodat het zicht voor iets van 3 maanden ietsje verbeterd kon worden waarna het dan snel weer achteruit ging. Dit waren iets kleinere operaties waar ze rond mijn 12e mee zijn begonnen omdat ik sinds min 12e opeens heel weinig ging zien. Tot die tijd zag ik altijd nog redelijk veel.
Sinds mijn 14e ben ik niet meer geopereerd aan mijn ogen omdat dit toen te riscant was. De kans is nu tijdens een operatie dat ik of voor ongeveer 1 maand iets meer zicht heb of dat ik in een keer helemaal blind ben. Toen ik dat rond mijn 14e hoorde wist ik het meteen...Geen operaties meer aan mijn oogjes!!!!! Liever een aantal jaren heel slecht zien dan het risico nemen om heel misschien 1 maand iets meer te kunnen zien dan nu met het risico dat de operatie niet slaagd en dat ik in 1 keer blind ben..Dat risico is fiftyfifty..
Ik ben nu nog steeds blij met de beslissing geen operaties meer te doen en ik heb mijn visuele beperking geheel geaccepteerd!

nano

Nano mijn lieve hondje! Nu alweer 3 jaar oud en 1 jaar en een maand bij mij! Ik kan niet beschrijven hoe ontzettend gelukkig ik met hem ben. Hij betekend zoveel voor me! Hij is mijn wonder, mijn ster, mijn kanjer, mijn idool of gewoon mijn leven!! Wat hij mij geeft geeft niemand!! Nano betekend  voor mij gezelschap, steun en troost maar ook heel veel vrijheid. Samen met Nano kan ik alles aan! Voor de tijd met Nano wist ik niet dat ik zoveel alleen kon ondernemen. Mijn visuele beperking betekende in de eerste paar jaren van mijn slechtere zicht vooral thuis gekluisterd zitten en altijd afhankelijk van anderen zijn. Nu ik mijn toppertje heb betekend dit dat ik veel en dan ook veel meer alleen kan en durf te doen! Echt onvoorstelbaar hoeveel een dier je kan geven! Ik weet zeker dat ik kapot zal zijn als ik Nano zou moeten missen. Ik kan gewoon domweg niet meer zonder hem!!!! Nano mijn kameraad, mijn beste vriend en mijn luisterend oortje...zo lief en soms ontdeugend maar bovenal een geweldig dier!!