als ik in jou ogen kijk
voel ik het vuur in mijn hart weer branden
voel ik, hoe moe ik lijk
door al die scherpe randen
maar met jou aan mijn zij
weet ik dat die zullen verdwijnen
ik weet het zeker jij hoort bij mij
al zijn er nu nog zoveel scherpe pijnen
elke dag iets minder zwaar
elke dag een stukje meer vertrouwen
soms voel ik mezelf maar raar
omdat ik niet op mezelf kan bouwen
ik weet dat je er altijd voor me zal zijn
dat je me altijd zal steunen
tijdens verdriet en zonneschijn
weet ik dat ik op je mag leunen
daarom ben jij voor mij zo speciaal
jij laat me zijn wie ik stukje voor stukje blijk te zijn
steeds meer van me zelf ontdek ik want kennen doe ik me zelf nog lang niet helemaal
maar de gedachten dat jij er voor me zal zijn is heel erg fijn
door die gedachte kan ik door
door met vechten voor mij en ons twee
ik kan het niet alleen maar samen gaan we ervoor
want ik weet jij vecht altijd met me mee
Heel mooi geschreven! :)
BeantwoordenVerwijderenMooi gedicht.
BeantwoordenVerwijderen